Sevgili Lev Nikolayeviç..
Merhaba.
Bence şu hayatta huzurlu ve mutlu olmak için bilgi ve kültür dışında bir şeye daha ihtiyaç var..
AHLÂK’A!
Beni hayatta çok yoran şeylerden biri de bilgi ve kültür yönünden kendini geliştirmiş insanların kurnaz, kalbi sürekli fesatlığa çalışan ve iki yüzlü olanların amellerine şahit olmaktı. Hele hele, yaşları ilerlemiş olanları daha bir sinir bozucuydu…
Böyle insanlar tanıdığımda böylesine karakter fakiri olmalarının bir sebebi olmalı mutlaka diye düşünüyordum ister istemez. Mutsuz bir çocukluk mu yoksa çok şımartılmış bir çocuk olmaları mı onları bu hale getirmişti?
İşin güzel yanlarından biri de, böyle insanların doğruluk ve dürüstlük adına her türlü erdemi bilip hatta çevresindeki insanlara tavsiye ederken tam ters mantıkta doğruyu kendi hayatlarında yaşayamamalarıydı.
Kendini çevresine kendilerini hep iyi bir vatandaş olarak tanıttığı zanneden bu tipler, aslında az bir yaşanmışlık sonrası ne denli zayıf bir karakter olduğu hemen ortalığa saçı veriyorlardı farketmeden. Başkasının dedikodusunu ballandıra ballandıra anlatan bu tipler iki gün sonra sizin dedikodunuzu başkasına yapmayacağının garantisini veremezdi size hiç bir zaman. Rabbim,ibnelik ve menfaat peşinde koşan bu tipleri her daim benden uzak tutsun inşallah.
Sağlıcakla kal..
Tevfik Sadi
