Balkondaydı. Tam 5 dakikadır balkonun ortasında öylece dikiliyordu. Her nefes verişinde çıkan buhar, neredeyse 2 metreye kadar uzayarak tütüyordu. O buharı gören biri kesin sigara tüttürüyor sanırdı. Ama Sacit sigara içmiyordu artık. Zor da olsa bırakabilmişti. Bu saatte onu o balkonda oyalacak tek şey de bu havaya doğru derin nefesler üflemekti. Bir çeşit oyalanma da denilebilirdi. Saat sabahın beşiydi. Üstünde ince bir tişört. Altında ise yazlık pijaması vardı. Ocak ayı ortasında termometreler eksi yediyi gösteriyorken balkonda dikilmek tam bir delilikti. Fakat bunu yapmasının bir sebebi vardı. Bir farkındalığa ulaşma ve empati meselesiydi bu. Gün içinde gördüğü bir iki kedi köpek ve akabinde gördüğü o kağıt toplayıcısı, bu deliliğe niyetlendirmişti onu. Gece dışarıda olmak zorundakiler, bu soğukta dışarıda nasıl dolaşıyorlar diye meraklanmış. Garip ve aniden gelen bir acıma duygusu, ona cep telefonunun alarmını 04:55 ‘e kurdurmuştu. Ve işte o merakının cevabını şimdi iliklerine kadar hissettiği o soğuktan alıyordu. Artık soğuğa dayanamayacak hale gelip içeri girmeye niyetlenirken. Köşedeki apartmanın 3.katının balkon kapısı açıldı. Balkona atletli 60 yaşlarında bir amca çıkmıştı. Sacit, daha önceden de bir kaç defa gördüğü için simaen tanıyordu. Ama hiç merhabası yoktu.Belki bir iki kerede torunlarını gezdirirken görmüştü o kadar. Amcabey balkonun korkuluğundan hafifçe eğilip önce aşağı baktı. Sonra sokağın önce sağ başına sonrada sol tarafına doğru öylesine baktı. İçeri girmeye niyetlenen Sacit Amcabeyi göz ucuyla izlemeye başladı. Acaba amca da kendisi gibi bir farkındalık yaşamak için mi balkondaydı? Sacit bu düşünceyi aklından geçirirken Amcabey’in yavaşça dudağına tutturduğu sigarayı gördü. Ardından da sigarayı yakan çakmağın çıt sesi gecenin sessizliğinde yankılandı. Görünen o ki Amcabey, empati için değil bariz nikotin krizi tuttuğu için bu soğuğu yiyiyordu. Sacit kendine güldü o an. Kendi yaptığı ulvi davranışı, başka birinden görmeyi umut edişine güldü. Sacit sonra içeri girdi. Evin sıcağı onu sarıp sarmaladı. E peki ne olmuştu şimdi? Sokaktakilerin halini anlamasına anlamıştı da, ne yapabilirdi ki onlar için?
Yapacak birşey yoktu. Ortada sadece bir deneyimleme vardı. Bu düşüncelerle kendini sıcacık yatağına bıraktı. Az bir zaman sonra uyku onu koynuna alacaktı..
