Üzülmem mi hiç? Üzüldüm tabi. Bu ülkenin kırk yaş üstü her ferdi gibi bende üzüldüm. 1970 ve 1980 dönemlerinde hem filmleri hem şarkılarıyla ekol olmuş, bu coğrafyanın insanının duygularına dokunmayı başarmış. Íyi olmaya çalışan, iyi olmak için direnip acı çekmiş herkesin sesi olmuş çok net bir insan..
Babalar döneminin ( Orhan, Ferdi, Müslüm) en ünlüsünden biri. Sade gösterişsiz bir hayat, kimseye eğilmeden, yandaş olmadan ismini korumuş bir stardı o. 1990 sonrası pop müziğin yükselişi ile birlikte, yaptığı müzik nedeniyle tukaka ilan edilen, demode sanatçılar sınıfına sokulan bir isimdi Ferdi Baba.
Gerçi 1990-1995 yılları arasında yaptığı şarkılar, o meşhur pop furyasına inat yükselişi unutmamak lazım. O son albüm Tayfur’un ustalık ve Baba lakabının ne kadar yerinde konulduğunun ispatıdır.
Ancak o süreçten sonraki uzun dönemde Ferdi Baba bir şekilde müziğe küstü bir bakıma. Belki dönemin müzik furyası onu soğuttu belki ailevi sorunları bilemiyorum. Üretimi durdu. Sonra yeni sesler katmak istedi sektöre. Ferdifon plak”ı kurdu. Ancak o da uzun sürmedi. 2000 sonrası hiç göremez olduk Ferdi Tayfur’u müzik adına herhangi bir platformda.
Aslında görebilirdik. Tabi kendisi isteseydi. Yeni müzik türlerine yaklaşıp, yeni ekollerle dirsek teması kursaydı. Belki o dönemin popüler sanatçıları ile yapacağı düetler, belki şarkılarına yapılacak cover dediğimiz yeni düzenlemeler, onu müziğin içinde aramızda tutabilirdi. Ancak hiç yanaşmadı Baba.
Bu bahsettiğim yaklaşımı sadece iki isim başardı zaten. Biri tabi ki Müslüm Gürses diğeri de Kibariye. Bu iki sanatçı farklı müzik türlerinin en popüler parçalarını okuyarak gençlere hatırlattı kendini. iyi de yaptılar aslında. Böylece gençler onların tarzını da tanıdı.
Ben lise yıllarımda yani 1990’lı yıllarda Orhancı, Ferdi’ci ikileminde bir süre kalmıştım şimdi hatırlıyorum. Orhan Gencebay şarkıları daha kibar daha yumuşak gelirken ruhuma, Ferdi’nin şarkıları isyan ve full acı ile yoğun duygular yaşatırdı. Keza film tarzları da çok zıt kutuplarda dolaşırdı. Orhan filmleri, kaslı karizma erkek ekolü yaratırken Ferdi filmleri saf ve iyi niyetinden vazgeçmediği için yüzü hiç gülmeyen Anadolu erkeğinin resmini çizerdi. Sonu acı biten fimler ise açık ara Ferdi Tayfur filmleriydi.
Allah gani gani rahmet etsin Ferdi Baba’ya..
Son olarak ekleyeceğim mevzu da şu; Tayfur’un şarkılarının ne kadar güzel ve her dönemde varlığını sürdürecek olduğunu, Ferdi Tayfur şarkıları albümündeki cover’lardan anlayabilirsiniz. Özellikle son dönemin Tabi platformunda Gassal dizisinin müziklerini dinlemenizi şiddetle tavsiye ediyorum.
Hoşçakal gençliğimin efsanesi, hoşçakal bir dönemin aşıklarının duayen müzisyeni.. Mekanın cennet olsun
