İsimsiz gezegen / Osman Erim

0
690
smart

 

Bu gezegenin içinde tek yaşayan benim, bir de senin isminle yankılayan uğultular var.
Ve dünyadan farksız yalnızlığı buranın, lüzumsuz kalabalıklarla doldurulmuş.

Ki yine hep gece burada zaman. Lambaları, ışıkları kesilmez; söndürmek yasak. Çünkü yokluğunun canavarlar karanlığı sever.

Yerdeki toprak çiçek vermez hep bir asfalt kokusu, ne kadar kazarsan kaz.

Soğuğu senin sıcağını tanımaz bilmez. Karanlığı saçlarınca kara,isimsiz bir gezegen sensiz dönmeye üşenir gibi..