İnat da ısrar diye bir şey vardır.
Lüzumsuzca sürdürülmek istenen eylemlerdir bunlar. Sonucunun hep menfi bir çıkar getireceğine inanılarak devam ettirilir.
Belki kaybetme korkusu. Belki de hep daha fazlası için çırpınır durur insan.
“Sonunu düşünen kahraman olamaz” felsefesi gibi değildir bu eylem. İnsan sonunu değil olayın sonucu için mücadele eder.
İnsan bu ısrarında, çevresinden onlarca nasihat ve uyarı alır aslında. Fakat hiç biri işe yaramaz. Yaramaz bir çocuk gibi davranan sadece bildiğini okur. Deliliktir bu bir çeşit. Deneme yanılma yoluyla öğrenme gibi birşeydir bu.
“İnadım inat kıçım iki kanat” sözü bu tip insanların sloganıdır. Kıçının iki kanat olduğunu bilen insan, boş inadın sonuçlarını hep bir hüsranla tecrübe eder.
