Sevgili Lev Nikolayeviç.
Bugün çok daha iyi anladım ki insan, 40’lı yaşlarda hayatın “ne olmadığını” daha iyi anlıyor. “Ne olmadığını” cümlesini özellikle yazdım bu arada. Senin dikkatini çekmiştir mutlaka.. İnsanın, hayatın ne olduğunu bildiğini sandığı onca yılın üstüne, ne olmadığını anlayan hali, ne zor ve acınacaklı bir durumdur. Bence İnsan 40 tan sonra, türlü yanılgıların batağında debelenme sürecine çok ciddi bir başlangıç yapıyor sevgili dostum.
İşte bende bu süreçte,
Ne istiyorum?
Neden istiyorum?
Nasıl istiyorum?
Ne zamana kadar istiyorum? Gibi soruların tüm ağırlığını,beynimde, kemiklerimde, iliklerimde ve dahi hücrelerimde bile hissettiğim bu dönemde, bugüne kadar hiç aramadığım,fakat bu süreçte birikmiş tüm çıkış yollarını; gayet ısrarcı bir şekilde arıyorum. Huzurla karışık ufak bir mutluluğu,gelenekten gelen türlü ahlaki değerden sıyrılmış ve kalıplaşmış onlarca kuraldan arınmış bir şekilde istiyorum.
Binlerce beklentiden sıyrılıp sadece huzurla karışık ufak bir mutluluğu elde edebilmek ne kadar zor olabilir ki? sorusunu kendime sorup, verebileceğim en kestirme, fakat en tatmin edici cevabın peşindeyken, bana yardım edebilecek tek gücün yüce Allah olduğunu bildiğim halde; şu bedbaht halimin izahını yapamamaktan çok ciddi utanıyorum.
Gidişatı kestirebilecek sezilerime her zaman aşırı güvenen ben, şimdi dışarıda huzurla karışık ufak bir mutluluğa erebilmiş herkesin,bana verebileceği en küçük nasihatine bile koşulsuz sarılmaya hazırım.
Yukarıda anlattığım her hezeyanın 40’lı yaşlarda kendini göstermesi ise en sıkıntı. Belki 30 yaşlarımda bu bocalamarla uğraşmak daha kolay olurdu kim bilir? Yeter! diyerek ani bir kaçışa yapışıp herşeyi arkada bırakmak..
Sevgili dostum. Sanırım ruhumun suları durdurulamaz bir inançla akıp,yolunu çıkan her engeli aşmaya niyetlendi. İhtiyacım olan zaman mı? Yoksa zamanın dışında kalmayı başarmak mı, inan hiç bilemiyorum. Tüm değerlerimle yeni bir güne uyanmak için uyumak istiyorum şuan.
Görünüşe göre geleceğim, daha önce hiç geçmediğim yollara düğümleniyor sevgili dostum Lev Nikolayeviç
Yola çıktım ve yürüyorum bak!
