Küçükken ama çok küçükken. Her gece yatağıma yattıktan sonra bir süre sonra odanın karanlığına alışınca gözlerim; bazı eşyaların belli belirsiz suretlerini görürdüm. Belki biraz korkudan belki de çocukluk hayal gücümün etkisiyle eşyaları bambaşka şeylere benzetirdim. Nebiliyim odanın bir köşesinde duran sandalyenin üstünde duran kıyafetleri bir insana. Ya da karşı cekyatta duran üstüste dizili duran battaniye ve yastıkları da bir yaratığa falan:)
Aynı zamanda bahçemizdeki ağaçların pencerenin perdesine dolunayda vuran gölgeleri de beni çok ürkütürdü.Üstelik bu gölgeler hareketliydi sanki bir cadının uzun parmaklarının ucunda en az parmak kadar uzun ve kıvrık tırnaklarına benzerdi. Sanırım herkes bu tip benzetme kaynaklı korkuları çocukluğunda yaşamıştır.
Tabi zamanla büyüdükçe bu korkularımız da sona erdi. Ancak bu benzetmeler hiç bir zaman bitmedi. İlk okul yıllarımda gökyüzündeki bulutlara bakarken bazılarının bazı hayvanlara ya da eşyalara benzetmeye devam ettim diğer çocuklarla beraber. Sonra yine kara lahana tarlalarına uzaktan bakınca onları yere konmuş binlerce güvercin olduğunu sanırdım. Bir otobüsle tarlaların yanından geçerken köy yolunda.
Sonra daha da büyüyor insan ama benzetme olayı hiç bitmiyor. Mesela bir sahilde denize fırlatıp sektirmek istediğin o taşı bir objeye benzetebiliyorsun. Ya da bir ormanda bir ağacın gövdesindeki kabuğu bir insan yüzünü andırdığını düşünüyorsun.
Ve şimdi…
Sosyal medyada gezinirken yıllarca deneyimleyip gözlemlediğim bu olaya bilimin bir isim verdiğini öğreniyorum. ( Bilim zaten her halta bir isim vermeye bayılır. İşi tanımlamaktır ya..)
Bilimin bu olaya verdiği isim Pareidolia
Tanımı da şöyle yapmış;
Çevremizde gördüğümüz nesneleri çeşitli canlılara benzetmek; beynimizin, nesneleri tanımlamak için başvurduğu bir yöntemdir. Bulutlarda hayvan, çeşitli cisimlerde insan yüzü görmek gibi birçok çeşidi görülür. Daha kısa bir tarifle de Beynimizin bir nesneyi, aslında olmadığı bir diğer şeye benzetmesi durumu.
Eee peki ne olmuş ismi buysa diyeceksiniz siz şimdi:)
Valla pek bişey olmayacak. Günübirlik bir genel kültür bilgisine ulaşıp muhtemelen yarın hiçbir şekilde hatırlamayacaksınız..
Hem hatırlasanızda bu bilgi size anca katılacağınız bir bilgi yarışmasında sorulur. Sizde o an ” yav neydi bu olayın adı? Keşke aklımda kalsaydı” der geçici bir pişmanlık yaşayıp, bir sonraki soruya geçerdiniz. Tabi hâlâ elenmemisseniz 🙂
