Geceleyin bir ses böler uykumu, İçim ürpermeyle dolar:-Nerdesin?
Arıyorum yıllar var ki ben onu, Âşıkıyım beni çağıran bu sesin.
Gün olur sürüyüp beni derbeder, Bu ses rüzgârlara karışır gider.
Gün olur peşimden yürür beraber, Ansızın haykırır bana:-Nerdesin?
Bütün sevgileri atıp içimden, Varlığımı yalnız ona verdim ben.
Elverir ki bir gün bana, derinden, Ta derinden, bir gün bana “Gel” desin.
Ahmet Kutsi TECER
