Yaş ilerledikçe insan yaşadığı hayatta daha çok şey öğrenir. Deneyimleri tecrübeleri sürekli artar. Hele ki orta yaşı geçmiş ve sorumlulukları tavan yapmışsa, dünya ve yaşadığı coğrafya ile fikirleri,hayalleri ve pişmanlıkları da o denli zirve yolunda ciddi evrimler geçirmiştir.
Hayatta onu şaşırtacak şeyler azalmıştır artık ve içinde yaşatmaya çalıştığı çocukla daha az görüşür olur. Elde ettiği birikimleri ve sahip olduğu eşyaları arttırmak ister. Eğer tüm çabasına rağmen malının ederi ve sayısında bir yükselme sağlayamıyorsa, bu sefer de onları kaybetmeme yerinde tutma amacı edinir kendine.
Diğer yandan ulaştığı o yaşta yakın çevresinde kendinden daha büyük bir çok insanın ölümlerine şahit olur. Gördüğü her ölüm, onda hayatı daha fazla sorgulama mecburiyeti doğurtur. Bu sorgulamaların içinde, sağlığına ne kadar dikkat ettiği, çok uzun zamandır arkadaş ve dost bildiği insanlara bile mesafe koyma çabaları ve aile içinde gelişen değişimleri doğru yönetip yönetemediğine dair beyin fırtınaları yaşar. Kendisine her yıl biraz daha yaklaşmakta olan yaşlı insan psikolojisini tanımlamaya, bu yüzden de bir ön hazırlık yapma gereği hissiyle dolar.
Hayatının kalanında yapabilecekleri ile ilgili türlü varsayımlar, teoriler geliştirir kendince. Hayatın tüm kontrolünün kendisinde olmadığını anlamaya başlar.
Risk kavramı artık her zamankinden daha fazla dikkat etmesi gereken bir konudur. Çevresinin kendisinden maddi manevi yardım taleplerini eskisi kadar önemsenmez. Bu yüzden de çevresindeki insan sayısını azaltma gayreti içindedir.
Yoğun stres, borç ve geçim telaşesi gününün artık üçte ikisini kaplar. Yeni ve masrafsız hobiler bulmak bundan sonrası için yapabileceği en iyi şeyler arasındadır.
Emeklinin arzusu yaşlılığında hep deniz kenarı küçük bir tatil kasabasında bahçeli bir evde huzur içinde yaşamaktır ya.. Hah! işte yaşı 45’i geçenler bu hayali daha çabuk gerçekleştirmek isterler. Ekip biçeceği minik bir bahçesi ve minimum düzeyde bir borçla yine asgari düzeyde kendini gösterecek klasik yaşlılık hastalıklarıyla mutlu huzurlu bir hayat yaşama arzusunu vaktinden önce elde etme gayretidir bu.
İşte bu gece itibari ile bende bu orta yaş gurubunun bir üyesi oluyorum efendim. Nietzsche’nin “Amor Fati” yani kaderini her koşulda sevme felsefesinin insana yeni anlamlar ve vizyonlar kazandırğı o gurupta artık benimde bir ismim var.
Gelene “amenna” diyebilme yolunda daha az eşya ve daha az insanla şu dünyada huzurlu yaşama senaryoları yazmaya çalışan ben, bundan sonrası için hayatı bayır aşağı salmadan kontrollü frenlerle menzile varmaya çalışarak geçirmek istiyorum artık.
İşte şimdi bir “Mamudo kurban niye doğdun?” türküsü patlatma vakti. Tabi gırgırına canım 🙂
Ne diyor türkü :
Kurban gelir payın yokturHaftan yoktur ayın yokturAnkara’da dayın yokturMamudo kurban niye doğdun?Mamudo kurban niye doğdun?
Haydi huzurlu yıllar bana inşallah..
