Sevgili Lev Nikolayeviç
Yine uzunca bir zaman sonra sana yazmayı başardım. Ve yine yazacak bir sürü birikti. O birikenlerin en mühim olanı bir haftadır Kovid virusu ile evde oturuyor oluşum. Evet dostum hastalık pandemi adını aldığı günden tam iki yıl sonra benide yakaladı. Çok şükür ki hafif atlatiyorum. Bunun sebebi aşılar olsa gerek. Belki bir ihtimal, hayatımda tatmadığım onlarca vitamini bir haftadır içişim de bunu sağlamış olabilir. Bu Kovid gerçekten ilginç bir virüs. Bana vurduğu en büyük darbe koku kaybı oldu. Çok komik bir hâl bu. Hiç bir şeyin kokusunu alamadan yemek yemekten bahsediyorum. Meğer ne büyük nimetmiş bu koku. İnan yediğim sebze meyveyi görerek yemesem tadını da çıkaramam. 🙂 Yine mesela az önce bir sigara yakayım dedim. Zerre koku almadım. Hatta sigarayı içtiğime bile emin değilim 🙂 Bence DSÖ bu virüsü alıp milyarlarca tiryakiye bıraktıracak bir formül yapmalı. İnsanlığın sigaradan kurtuluşu ancak bu Kovid virüsü sayesinde olur.
Bunun dışında kendimi sıfırlama detoksum devam ediyor. Öyle ki bildiğim deneyimlediğim tüm doğruları ve etikleri sıfırdan sorguluyor ve yapılandırıyorum. Son üç aydır bu halet-i ruhiye içinde kendimce menzile varmaya çalışıyorum. Allah yardımcım olsun inşallah.
Sevgili dostum benden bu kadar. Bir sonraki mektupta umarım güzel haberler veririm sana. Huzurla sağlıcakla yat sevgili Nikolayeviç..
