İnsan gözünü ne zaman açar? Doğduğunda mı? Yoksa yaşarken edindiği tecrübelerle mi açar? Peki her gözü açılan görür mü? Gördüğü nedir? Baktığında gördükleri mi? Yoksa kafasında anlamlandırabildiği bir takım olaylar mı? Yaşamda algı ve idrakla görür insan. Gerçeği ve hakikati bulmakta görmekte çok meşakkatlidir. Görmek istediklerimiz, anlamak istediklerimiz ve hiç bir şeyin farkında degilmişiz gibi yaptıklarımız.. İnsan bazen de bakar kör olur. Bile bile lades der. Kandırılmış olmak ister. Riske girer heves ve arzularının güdümünde. Canının yanacağını bile bile. Ancak şurası çok nettir ki gözünü tam olarak açan bir daha hiç kapamaz hakikatlere. Hiç teklemeyen bir farkındalıkla yaşar. Farkında olmakla dünyayı en yaşanabilir hale getirmeye odaklanır. Riski hayatın doğal akışında yaşanacak bir mecburiyet görür. Ama korkmaz ve çekinmez yaşamaktan. Ancak polyanacılık oynamaya meyli yoktur artık. Meselelere hayır ve şer denkleminde yanaşır. Her gözünü açan, ancak kendisi gibi açanlara muhabbet duyar. Gözünü erken açanlar en az yarayla tutunur hayata. Gözünü açanlara selam olsun..
