Bu hikayeyi, hem içerik hem de kurgu olarak çok beğenmişimdir her daim..
Karakterin ve özün değişmezliğini bariz bir şekilde önümüze koyar çünkü. Üstünde ne kadar çalışılırsa çalışılsın değişmez. Biraz evrilse de zamanla, bu gelişimi sıfırlar vakti gelince..
Hikaye şudur efendim..
Padişah vezire sormuş:
Vezir!
-Eğitim mi önemli soy sop mu (Cibilliyet) ?
vezir düşünmeden cevap vermiş:
-Cibilliyet, padişahım.
… padişah memleketin her yerine tellallar çağırtmış.
-duyduk duymadık demeyin en iyi hayvan eğiticisine yüz kese altın en iyi hayvan eğiticisi padişahın huzuruna çıkarılmış. padişah hayvan eğiticisine sormuş:
-Bir kediye tepsiyle servis yapmayı ne kadar zamanda öğretebilirsin?
-Altı ayda öğretirim padişahım.
altı ay dolmuş, huzura alınmış.
padişah:
-Öğrettin mi?
-Öğrettim padişahım.
saray erkanı toplanmış, kedi elinde tepsi servis yapmaya başlamış, tam vezirin önüne gelmiş; padişah yine vezire sormuş:
Vezir! demiş.
-Eğitim mi önemlidir cibilliyet mi?
vezir padişahın sorusuna cevap vermeden önce cebinde hazır tuttuğu fareyi yere bırakmış.
kedi tepsiyi attığı gibi farenin peşinde koşmaya başlamış.
tabi altı aylık eğitimde boşa gitmiş.
Vezir cevap vermiş.
-Cibilliyet padişahım…
