Her ölüm üzücü. Her ölüm bir yangın. Ama en çok da yakınımızdayken. Ölüm bir rutinin, bir alışmışlığın ve bir sıradanlığın sonu.
Ölüm, aynı zamanda bir uyandırma bir aydınlanma olayı. Kopardığı her canlıya bir hakettiği itibarı ve değeri teslim eden, Kıymet denilen zenginliği kaybettirerek hatırlatan bir elçi. Gençliğinde gidenleri daha çok hatırlatan bir bir üzüntü arşivi..
Ve işte o kıymetliler kervanına bir güzel insanı daha kattı ölüm. Özlem Sarıkaya Yurt..
NTV’nin göz bebeklerinden. Yüzü güzel, ruhu güzel, sesi güzel bir kadın. Duruşu ve sade hayatı ile bilinen harika savaşçı bir anne. Çoğumuz için belki bir çok akrabamızdan arkadaşımızdan daha fazla gördüğümüz yüzlerden biriydi Özlem Sarıkaya.
Ölümün aldıklarının içinde başarılı duruşu ve yaşı genç olanlara daha bir yanıyor içimiz. Kanserle verilen 4 yıllık bir mücadele. Tam kazandı derken tekrar nükseden o amansız hastalık sebebiyle kaybettik Özlem Sarıkaya’yı.
Bazen hayatınızda hiç bir önemi yokmuş gibi düşündüğünüz insanların kaybına da üzülürsünüz. Bu belki apartmanınızda oturan ve sadece karşılaştığınızda hiç konuşmadan baş selamı vererek yanından geçtiğiniz bir amcadır. Belki yakın bir arkadaşınızın hiç görmediğiniz annesi..
Şimdi düşündümde belkide hayatımda ölse hiç üzüleceğimi sanmadığım nice güzel insanlar var. Hiç bir şey paylasmadığım. Sadece simaen tanıdığım.
Ölüm kimileri için tekrar bir kavuşma için zarurî bir mola arası. Kimileri içinse sonsuza kadar yokluk hiç. Ancak hiç değişmeyen ortak noktası herkesde. Kıymet ve özlem
Elveda Özlem Sarıkaya. Sevenlerine ve küçük oğluna sabır, sanada Allah’tan rahmet diliyorum. Mekanın cennet olsun.
