Dışarıda öyle bir yağmur var. Şimşekler sıraya girmiş gibi belli aralıklarla anlık parlamalar yapıyor. Gökgürültüsü, şimşekten daha ürpertici.
Yavaştan başlayıp giderek yükselen bir nara gibi yoruyor kulakları.
Komşular, balkondaki çamaşırları toplama derdinde.
Sokağın yağmur logarları da hazır dolmaya.
Park halindeki araçların altında ıslanmaktan nefret eden üç beş kedi.
Bir tek kaldırımların arasından başını çıkarmayı başaran otlar seviniyor.
Ot olmanın sıradanlığını unuttular şimdilik.
Bense rahmete bakıyorum. Kendi adıma hissizim. Islanma korkum yok. Yağmura hasretliğim yok…
Başlamış ve bitecek bir yağmurun zamanımda kapladığı alan kadarım. Yağmur yağınca serinleyen şehrin cocuğuyum. Sizin gibi ama daha seyirci.
