Rende..
Uzun ömürlü, şekil veren kısmı metal, tutma kısmı plastik olan bir alet. Paslanmayan yapısı, ve binbir türlü maharetleriyle mutfakların olmazsa olmazı,hizmetkarı..
Her meyvenin ve sebzenin dilinden anlayan, onları estetik hallere sokan rendenin yeri, her zaman kolay ulaşılabilir bir dolabın ya da çekmecenin içinde en ön sıradadır.
Rende yaptığı işin kalitesi sebebiyle vazgeçilmezdir. Yıllara meydan okur. Bıçaktan sonra rende gelir. Rende, bıçağa göre tam bir profesyoneldir. O, kesmez biçimlendirerek minimal eşitlikler sağlar.
Bıçak duygusuzdur. Fakat rende yumuşaktır. Onu kullanan elin desteğini çok güçlü hissetmek ister. Emekle işini yapar.
Rendenin her yüzü, farklı bir yanını ortaya koyar. Şekil veren her tarafı aynı amaca farklı ölçeklerde hizmet eder.
Katı olanı yumuşatır. Çünkü ruhunda yumuşaklık vardır. Katının dilini onun kadar iyi anlayan başka bir alet yoktur.
Parçalamaz rende, çoğaltır bereketlendirir. Bıçağı hiç bir zaman rakip görmez kendine. Çünkü o öz’e iner. Bütünü en saf haliyle insana teslim eder. Bakım ve onarıma da ihtiyacı yoktur. Bıçak gibi şımartılmak istemez. Bilenmez hiç bir elde. Kırılmaz hiç bir meyveye ve sahibi insanoğluna.
Suyla çok haşır neşir olmaz. Sabunla deterjanla hiç arası yoktur. Sanki hızlı bir duş alıp çıkan insan gibidir suyun altında.
Ölümsüzlük şerbetini içmiştir yaratılırken. Emekli olmak nedir bilmez. Onu gözden çıkaran ancak yeni bir rendenin rengine takıldığı için çıkarır.
Rendeye en çok yakışan renkler, pembe, yeşil ve sarıdır. Siyahla hiç işi olmaz. Nadiren beyazda giyer. Ustalığını en çok da havuç ve kaşarda gösterir. Hatta onlar için ustalık eserlerim ifadesini kullanır.
Rende insan dostudur. Yeri dolmaz, doldurulamaz..
Rendenizi sevin..
