İnsanların kalbini kırmanın ne acı bir şey olduğunu ancak kendi kabimizin birileri tarafından kırıldığında anlıyoruz. Ve hangi özrün bu acıyı dindirebileceğini bilmeden söyleyiveriyoruz. İşte yazar Şermin Yaşar, tam da bu an da konunun tam özüne inip çektiği o koca fotoğrafı önümüze koyuveriyor :
“Beş dakika gecikince, “Kusura bakma” dersin; birine kazara omuz geçirince dersin, üstüne yanlışlıkla çay dökünce dersin. Fakat, bir insanın kalbini dağlayınca da denir mi?
Yine de kusura bakmadım.
Sadece kusura değil, kimselere bakmadım, kendime bakmadım, önüme bakmadım, arkama bakmadım… “
