Kültür endüstrisinin en büyük silahı,yerelde yerleşik olanla farklı bir kapitalist kültürü yanyana bütünleşik olarak sunabilmesidir. Toplumlar kendi kültürlerinin etkisinde ısrarcı olduğu sürece bu böyle devam eder. Coca Cola’yı düşünün meselâ.. Yerleştiği her ülkenin milli ve dini değerleri ile bir bağdaşma içine girer. Ramazan ayında verdiği reklamlarda iftar için bir araya gelen ailenin sofrasında,her zaman tam ortadadır. Doğuşu Hristiyan geleneklerinden kaynaklı yılbaşı ağacı, ülkemizde yılbaşı ağacı olarak lanse edilirken dünyanın dört bir yanında bu ağaca “Noel ağacı”denir. Fakat bizim toplumumuz için bu ağaç hep yılbaşı ağacı olarak kabul edilir. Biz buna bir çeşit “kendimizi kandırma” deriz. Bir örf’ün veya geleneğin tüm dünyada rağbet görmesi imkansızdır. Tabi Kapitalist küresel dayatmalar için geçerli değildir bu imkansızlık..
Kapitalizm, bulaşıcı bir hastalık hücresini zamanla ölümcül bir amansız hastalığa çevirir. Bu hastalığın adı Küreselleşmedir. Küreyelleşme ise çok kültürlülüğü değil, küresel ve yerelden melez yeni bir şeyin gelmesine verilen isimdir.
Küreyelleşmeye bir örnek mi istiyorsunuz? O zaman vereyim. İtalya’da bir Çin restoranında, Çin yemekleri yapan bir Türk aşçının ürünlerini tanıtmaya gelen Arap müşteriler,buna en güzel örnek olarak verilebilir.
Bir çam ağacını bir hindi’yi ve kırmızı kıyafetleri ile ortada dolaşan tombik bir ihtiyarı sahiplenmekte hiç bir sıkıntı görmeyen bir toplum için,milli kültür ve yerel değerlerin yozlaşması,normal bir sonuç değil midir son tahlilde?
