Bizi hâk itdi hevâ yolına sevdâ nidelüm
Pây-mâl eyledi bu zülf-i semen-sâ nidelüm
Kul idinmezdi güzeller bizi illâ nidelüm
Vay gönül vay gönül vay gönül ey vay gönül
-Çevirisi:
Gönül, senin gül gibi olan yüzünde o yasemin kokulu saçını
gördüğünden beri, perişan halde, kuru, boş sevda ile dolanıp durmaktadır.
Ben sana “Sakın o zülfe dolaşma” demedim mi ey gönül. Vây gönül, vây bu
gönül, gönül ey, ey vây gönül.
