Hayatında, çok ciddiye aldıkların yüzünden mutsuzsun çoğu zaman. Onları memnun etmek için didindikçe mutsuzsun.. Ta ki senin memnun etmekle ilgili cüz-i bir gayrete bile erindiklerini görene kadar. İşte o zaman, o acı mutsuzluğun yerini, bir öfkeye, bir kullanılmışlık duygusuna bırakıveriyor. Bu yeni hissiyatla ve değişimle başlıyor mutluluk serüvenin. Kimseye eskisi kadar değer vermeden.. ihtiyaç hissetmeden.
